Voor de veertiende editie van de Diaspora Dialogen nodigen we je uit voor een bijzondere avond waarin film, erfgoed en persoonlijke verhalen samenkomen. We vertonen de documentaire “Radj: On Roots & Rooting” van filmmaker Nadine Haselier, gevolgd door een nagesprek met jonge makers over identiteit, nalatenschap en de zoektocht naar thuis. In deze film gaat Nadine in gesprek met haar grootmoeder Radjkoemarie, die in 1975 van Suriname naar Nederland migreerde. Twee generaties later duikt Nadine in hun gedeelde Hindoestaanse geschiedenis – via interviews, archiefmateriaal en het traceren van haar stamboom – en stelt daarbij urgente vragen: Wat betekent het om wortels te hebben op meerdere plekken? Hoe geven we betekenis aan ‘thuis’ als diaspora? Hoe kunnen we de beeldvorming van onze gemeenschappen terugclaimen en dekoloniseren?
Deze avond is een uitnodiging om stil te staan bij migratie, geheugen, en de kracht van intergenerationele gesprekken. Het nagesprek biedt ruimte aan jonge makers en denkers om hun perspectieven te delen, en het publiek wordt uitgenodigd om mee te denken, vragen te stellen en eigen ervaringen in te brengen.
Meer over Radj: On Roots & Rooting
In 1975 emigreerde de 28-jarige Radjkoemarie van Suriname naar Nederland om een nieuw thuis en een beter leven voor haar jonge gezin op te bouwen. Twee generaties later onderzoekt kleindochter Nadine haar Hindoestaanse roots aan de hand van het verhaal van haar Nani. Wat kan Radj’s reis ons vertellen over de betekenis van thuis en het planten van wortels in vreemde grond? En wat betekent het om wortels te hebben op meerdere plekken? In “Radj: On Roots & Rooting” onderzoekt filmmaker Nadine Haselier haar Hindoestaanse roots aan de hand van het levensverhaal van haar Nani (grootmoeder) Radjkoemarie. Door middel van een reeks interviews, archiefonderzoek en het traceren van haar stamboom samen met Nani, onderzoekt de film een gezamenlijke aanpak in een poging om de (visuele) representaties van de Hindoestaanse gemeenschap te dekoloniseren.
Meer over de sprekers
Fotograaf Michelle Piergoelam (Rotterdam, 1997) is in 2020 afgestudeerd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Ze creëert visuele verhalen op basis van culturele mythes, dromen en herinneringen. Ze maakt bewust gebruik van inheemse legendes, geografie en antropologie om het belang om de diversiteit van de geschiedenis te behouden en te delen. Ze zoekt naar verschillende fotografische technieken terwijl ze de elementen van de nacht gebruikt. Details worden het onderwerp; als er licht overheen valt, zullen de kleine gebaren luid spreken. In haar fotografie zoekt ze altijd de verbeelding in de verhalen. Ondanks haar Surinaamse achtergrond wist ze niets van het land af. Haar nieuwsgierigheid om er meer over te leren trok haar aandacht om de verhalen zelf te ontdekken en te onderzoeken. Met haar doorlopende project ‘The untangled tales’ heeft ze verschillende prijzen gewonnen, onder andere de SO Award en de tweede prijs voor Storytelling van de Zilveren Camera (2020).
Ruby Joemai is een interdisciplinair kunstenaar gevestigd in Rotterdam en Den Haag, en lid van het dekoloniale artistieke collectief CTRL+ALT+IDENTITY. Via film, mode, theater, dans en grafisch ontwerp onderzoekt zij haar diaspora als Surinaams-Hindoestaanse en Indo-Caribische vrouw in Nederland. Onder de naam Kaam Kari La richt haar werk zich op dekolonisatie, zelfontdekking en gemeenschap. Ruby ontwerpt kleding voor artiesten en activisten, waarbij zij hen ondersteunt en hun boodschap versterkt. Ook maakt ze portretten om hun verhalen zichtbaar te maken en bij te dragen aan de collectieve strijd voor sociale rechtvaardigheid. Samenwerking en wederzijdse groei met mede-artiesten en activisten staan centraal in haar werk. Ruby’s makerschap is een zoektocht naar identiteit en een toekomst waarin ruimte is voor iedereen.
tamira’s lichaam behuisd de ritmes van India, de plantages en manjabomen in Suriname en de bakstenen, het beton en pollen in Nederland. Hen navigeert momenteel wat het betekent om (n)ergens thuis te horen. Als geassimileerd queer en nonbinair persoon die niet binnen een hokje/thuis valt is hen op zoek naar wat dan wel thuis. tamira brengt theorie, somatische en spirituele re-memberings samen om te werken aan transformatie van ’the personal as political’. Hen werkt momenteel aan hun scriptie over het effect van assimilatie op tweede generatie migranten vanuit een post-humanistisch en dekoloniaal perspectief. Hierin is assimilatie niet een proces in het veranderen van essentiële culturele identiteiten, maar van het verliezen van een manier van zijn-in-relatie met onze ecologische en spirituele wereld. Met diens scriptie bevraagt hen hoe een radicaal verwelkomend thuis eruit kan zien als we durven loslaten van onze essentiele identiteiten/hokjes zoals ‘Surinaams’ ‘Nederland’ ‘Man’ ‘Vrouw’ etc. die rusten op exclusiviteit en buitensluiting. Hen droomt naar een thuis waar iedereen volledig en volwaardig kan zijn.
